به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی «شهر فردا»،همانند قبل با توقف قطار در ایستگاه،اغلب افرادبا پس زدن دیگری به داخل واگن هجوم می‌برند؛ ازدحام همسفران، هیاهیوی کودکان، زنان و مردان دست‌فروش و هر تصویر دیگری که در این سفر به چشم می‌خورد، همانند دورانپیش از کروناست.
اگر اقلام جدید فروشندگان قطار یا همسفرانیکه انگار کرونا را نمی‌شناسند حواس‌مان را پرت نکنند، ممکن است چشم‌های‌مان میخ‌کوب مانیتور کوچک کنار پنجره شود که گویا زبان‌بسته قصد دارد در این هیاهیو با کلمات و تصاویر چیزهایی بگوید؛چیزهایی کهاگر شنیده می‌شد،وضع چنین عادی نمی‌نمود!
اندکی صبر و تماشای انیمیشین‌هادر فضایی که بویی از رعایت پروتکل‌های بهداشتی به مشام نمی‌رسد، برای رعایت پروتکل‌هایمقابله با کرونا هشدار می‌دهد وما را به شعری آشنا می‌رساند. شاعرش البته انگار چندان با فضای مترو و این قبیل هجوم‌ها غریبه نیست؛فالش نان خیلی‌ها را می‌دهد!
اما نگاه دقیق‌تر گویای چیز دیگری است؛ بیتی که با مصرعی از حافظ شروع می‌شود و در ادامه به تشویق برای ماسک زدن در روزگار کرونایی می‌رسد: «مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم/ چرا بی‌ماسک می‌آیی رفیق ناجوانمردم؟!»
اما اصل بیت چنین است: «مرا می‌بینی و هر دم زیادت می‌کنی دردم/ تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم». گویا خلاقیت متروتهران در مقابله با کرونا به دست‌کاری در غزل حافظ هم رسیده است یا شاید هم استفاده از آن به عنوان تضمین البته بدون اشاره به نام حافظ.
تصویر بعد از شعر در قاب مانیتور شمایل مردی از همان روزگار دور استبا ماسکی بر صورت؛ دست‌اندرکاران آگهی‌های متروتهران همان‌طور که بر تصویر یک نفر از قرن‌های دورماسک زده‌اند، در شعر حافظ همدست برده و بر آنماسک زده‌اند!
به این‌گونه استفاده از شعر حافظ دو جور می‌توان نگاه کرد؛ برخی همین حد توجه به شعر و استفاده از آن در فضای عمومی را مثبت می‌دانند، برخی هم ممکن است چندان موافق این کار نباشند و حتی فکر کنند شعر حافظ مورد جعل قرار گرفته است.
یک روز سلبریتی‌ها در صفحه‌های‌شان شعر شاعری را به نام شاعری دیگر منتشر می‌کنند و شبی دیگردر یک برنامه تلویزیونی شعری که از آن مولانا نیست توسط یک شخصیت شناخته‌شده به مولانا نسبت داده می‌شود.باردیگردر همان برنامه شعری به اشتباه به حافظ منسوب می‌شودوجعلیات حتی بهکتاب‌های درسیهم رسیده است.
البته واکنش‌ها در موارد مشابه نشان می‌دهد که غالب جامعه اهمیت چندانی به این‌گونه مسائل نمی‌دهند و خیلیبرای‌شان مهم نیست که چه شعری به چه کسی نسبت داده می‌شود؛ پیش‌تر مخاطبیدر مورد مشابهی نوشته بود: «به چه چیزهایمزخرفی گیر می‌دید... واقعا چه اهمیتی داره شاعر کیه، شعر رو بچسبید»؛ پس عجالتا شعر را بچسبید و ماسک بزنید!
انتهای پیام
چهارشنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - 
